| Home -> Medailles -> Trouwe dienst -> Onderscheidingsteken voor langdurige, eerlijke en trouwe dienst |
Ingesteld bij Koninklijk Besluit van 19 februari 1825 voor militairen, beneden de rang van officier, dienende bij het Nederlandse- of het Nederlands-Indische Leger.
Bij Koninklijk besluit van 13 december 2016 werd de medaille ook opengesteld voor wapendragende burgers, in dienst van het ministerie van Defensie. Dit besluit werd echter bij Koninklijk besluit van 20 juni 2018 weer ingetrokken.
Op de voorzijde van deze medaille is de letter ?W? geplaatst op een hermelijnnen mantel en gedekt door een koninklijke kroon afgebeeld. Op de keerzijde staat het Rijkswapen rustend op militaire zinnebeelden (vaandels, een kanon, kogels, geweersloop en een bijl) waarboven het half ronde omschrift ?voor trouwe dienst?.
Gedurende verschillende periodes en bij verschillende stempelsnijders variëren de militaire zinnebeelden. Ook zijn er verschillen in het opschrift. In de periodes 1825-1851 en 1928-1951 was het omschrift namelijk "voor trouwen dienst".
Bij Koninklijk Besluit no. 30 van 18 februari 1904 werd bepaald dat de keerzijde van de medaille voortaan als voorzijde gedragen zou worden. Dit om het verschil tussen de medailles voor land- en zeemacht te verduidelijken. Bij Legerorder van 1 januari 1984 is dit echter weer teruggedraaid.
De medaille heeft een diameter van 37 millimeter en werd toegekend in brons na 12 jaar en in zilver na 24 jaar dienst. Bij Koninklijk Besluit no. 67 van 13 april 1859 werd nog een gouden medaille, 27 millimeter in diameter, ingesteld voor 36 jaar dienst. Aangezien bij het K.N.I.L. de tropenjaren dubbel telden, werd de bronzen medaille ontvangen na 6 jaar daadwerkelijke dienst en de zilveren na 12 jaar. De gouden medaille werd echter pas ontvangen na 25 jaar daadwerkelijke dienst.
Sinds 1928 hebben alle medailles een diameter van 27 millimeter.
Bij Koninklijk Besluit van 18 februari 1904 werd een drietal gespen voor de medaille ingesteld, twee voor dienst in Nederland en een voor dienst in Nederlands-Indië:
Bij Koninklijk Besluit van 25 januari 1951 werd de ?W? vervangen door de ?J? van Juliana. Koningin Beatrix heeft dit echter bij Koninklijk Besluit van 20 mei 1983 weer teruggedraaid.
Het lint, 37 millimeter in breedte, is geheel oranje. Als op het uniform de baton wordt gedragen, dan wordt op die baton een miniatuur van de medaille (of gesp) gedragen.
Ingesteld bij Koninklijk Besluit no. 61 van 5 januari 1845 en uitgereikt aan militairen, beneden de rang van officier, dienende bij de Koninklijke Marine.
Op de voorzijde van deze medaille is een letter ?W? gedekt door een Koninklijke Mantel en Kroon afgebeeld. Op de keerzijde staat het Rijkswapen rustend op twee gekruiste ankers waarboven het half ronde omschrift ?voor trouwe(n) dienst? en waaronder de tekst ?Koninklijke Marine?.
De medaille heeft een diameter van 37 millimeter en werd toegekend in brons na 12 jaar en in zilver na 24 jaar dienst. Bij Koninklijk Besluit no. 67 van 13 april 1859 werden nog een gouden medaille, 27 millimeter in diameter, voor 36 jaar en een gouden medaille, 37 millimeter in diameter voor 50 jaar dienst ingesteld. Sinds 1928 hebben alle medailles een diameter van 27 millimeter en is de medaille voor 50 jaar dienst komen te vervallen.
Bij Koninklijk Besluit van 25 januari 1951 werd de ?W? vervangen door de ?J? van Juliana. Koningin Beatrix heeft dit echter bij Koninklijk Besluit van 20 mei 1983 weer teruggedraaid.
Ingesteld bij Koninklijk Besluit van 3 juli 1903 en identiek in uitvoering aan de medaille voor de marine. De woorden ?Koninklijke Marine? zijn hier echter vervangen door de woorden ?Militaire Kustwacht?.
Bij Koninklijk Besluit van 30 maart 1926 is de medaille vervangen door het:
Ingesteld bij Koninklijk Besluit van 30 maart 1926 ter vervanging van de medaille van de Marine Kustwacht. De medaille is identiek aan zijn voorganger, echter met vervanging van het woord ?Militaire? door ?Marine-?.
De medaille voor de Marine-Kustwacht is afgeschaft in 1946.
Ingesteld bij Koninklijk Besluit van 3 juli 1903 en identiek in uitvoering aan de medaille voor de marine. De woorden ?Koninklijke Marine? zijn hier echter vervangen door de woorden ?Militair Loodswezen?.
De medailles zijn afgeschaft bij Koninklijk Besluit van 30 maart 1926.
Ingesteld in 1896 en identiek in uitvoering aan de medaille voor de marine. De woorden ?Koninklijke Marine? zijn hier echter vervangen door de woorden ?Marine Reserve?.
De medailles zijn afgeschaft bij Koninklijk Besluit van 31 januari 1925.
"Besluit van 20 juni 2018, houdende wijziging van het Besluit militaire medailles", Staatsblad 2019, nummer 219
"Besluit van 13 december 2016, houdende wijziging van het Besluit militaire medailles", Staatsblad 2017, nummer 47
"Besluit tot wijziging van de bepaling betreffende het dragen van ridderorden en eereteekenen", Leger Orders 1913, afd. VI, nr. 38
Landmagt. Bepalingen omtrent het toekennen van onderscheidingsteekenen en geldelijke belooningen aan militairen beneden den rang van officier, Bijblad No. 121 bij het Indisch Staatsblad 1860
Medailles voor trouwe dienst, Staatsblad voor Nederlandsch-Indi? 1834, no. 13
Bax, dr. W.F. (1951). De Nederlandse ridderorden en onderscheidingen. Rotterdam/'s-Gravenhage: Nijgh & Van Ditmar N.V., p. 38-39.
Bax, dr. W.F., Biemans, R. & Boutier, H. (2021). De geïllustreerde Bax. Ridderorden, eretekens, draagtekens en penningen (1813-1945). A Algemene draagtekens en penningen. Wageningen: Zonder uitgever, p. 144-151.
Hengel, G.H. van (1853). De Nederlandsche Ridderorden en Onderscheidingen of Eereteekenen. Velp: G.H. van Hengel Jr., p. 27-40, 67-69.
Meijer, H.G., C.P. Mulder & B.W. Wagenaar (1982). Orders and Decorations of the Netherlands. Venray: eigen uitgave, p. 112-114, 116.
Mulder, C.P. (2004, september). Trouwe dienst bij de Militaire Kustwacht en Marine-Kustwacht. Decorare. 12, p. 10-11.
Neut, J.R. van der (2000). Langdurige, eerlijke en trouwe dienst bij de Nederlandse Krijgsmacht. Hoorn: eigen uitgave.
Neut, J.R. van der (2005, september). Een 'nieuwe' Medaille voor Langdurige, Eerlijke en Trouwe Dienst van J.H. Simon. Decorare, 14, p. 10-15.